Politie doet de eerste 24 uur niks bij een vermissing

De politie gaat pas na 24 uur zoeken bij een vermissing. Pas na 24 uur begint de politie met onderzoek.

Dit is een uitspraak die we nog altijd tegenkomen op social media. Zelfs op radio en televisie wordt dit broodje aap verhaal nog steeds verkondigd. Vorige week werd deze stelling uitgesproken in een ochtendprogramma van een grote radiozender. Ook in veel bekeken televisieprogramma’s komt deze uitspraak nog naar voren. Dat is jammer want zo wordt publiek onjuist geïnformeerd.

Hardnekkig fabeltje

De gedachte dat de politie pas na 24 uur in actie komt na melding van een vermissing is hardnekkig en ook pertinent onjuist. De eerste 24 uur zijn juist cruciaal bij een vermissing. Burgers die denken dat ze een vermissing van een persoon pas na 24 uur kunnen melden bij de politie laten kostbare tijd verloren gaan. Tenslotte: zij gaan ervan uit dat de politie in het cruciale eerste etmaal niks voor ze doet als ze een naaste als vermist opgeven. Die zorgen willen we wegnemen. We hopen met deze berichtgeving ook dat de landelijke media deze onjuiste stelling niet langer verspreiden.

Een vermissing melden

In de meeste gevallen melden achterblijvers vermissingen niet direct bij de politie. Bij vermissing van een kind wordt bijvoorbeeld eerst gekeken of het kind bij een vriendje zit of in de directe omgeving aan het spelen is. Binnen de familie- en vriendenkring wordt geïnformeerd of iemand het kind misschien heeft gezien. Bij vermiste volwassenen is in veel gevallen niet direct zichtbaar dat de persoon in kwestie weg is zonder dat iemand weet waarheen. Als de achterblijvers eerst zelf hebben gekeken, navraag hebben gedaan en tot de conclusie komen dat hun naaste vermist is gaat men naar de politie om melding te maken van de vermissing.

Bij de politie wordt een standaard lijst met vragen doorgenomen: de gegevens van de vermiste, signalement, omstandigheden van de vermissing, bijzonderheden over eventuele medicatie en aandoeningen, gemoedstoestand, et cetera. Op basis daarvan maakt de politie een inschatting van de urgentie van de vermissing.

Wat doet de politie na een melding vermissing?

Aan de hand van de gegevens die naar voren zijn gekomen tijdens het opnemen van de vermissing maakt de politie een inschatting van de urgentie van de vermissing. Daarvoor gelden specifieke criteria, waar we in een later artikel gedetailleerd op in zullen gaan. De Officier van Dienst of Hulpofficier van Justitie bepaalt of een vermissing als urgent of als overig moet worden beschouwd.

In beide gevallen start de politie direct met onderzoek. Een belangrijk verschil tussen deze twee categorieën is wel dat de politie bij een vermissing die als urgent is gekwalificeerd toegang krijgt tot ruimere opsporingsmethoden dan bij overige vermissingen. Je kunt dan denken aan het onderzoeken van telefoongegevens, banktransacties en meer. Voor iedere vermissing zal afhankelijk van de op dat moment bekende omstandigheden actie worden ondernomen. Soms zijn dat voor het publiek zichtbare activiteiten, zoals de inzet van een helikopter of een zoekactie met de Mobiele Eenheid. Het kan echter ook dat de politie eerst minder zichtbare activiteiten onderneemt, zoals het benaderen van familieleden of het verhoren van getuigen.
Het onderzoek start dus direct, met middelen die passen bij de aard van de vermissing.

Als bij een vermissing geen sprake is van een vermoeden dat een misdrijf is gepleegd, is het voor de politie niet mogelijk om persoonlijke informatie over de vermiste op te vragen. Het opvragen van dergelijke gegevens, zoals telefoongegevens, bank- of reisgegevens is dus volgens de wet niet toegestaan. Veel mensen zijn hiervan niet op de hoogte en begrijpen dan ook niet dat de politie niet over dergelijke informatie kan beschikken. Een wetsvoorstel dat hierin verandering moet brengen is al enige jaren in voorbereiding. Meer informatie: Wetsvoorstel zoekmiddelen politie.

‘Politie zet de vermissing nu pas op social media!’

Zoals hierboven aangegeven is voor de buitenwereld niet altijd zichtbaar dat de politie onderzoek doet naar een vermissing. Dat betekent uiteraard niet dat de politie ook niks doet. Onderzoek vindt voor een groot deel achter de schermen plaats.

Het online verspreiden van een vermissing heeft een grote impact, voor zowel de vermiste als voor de naaste omgeving. Naam en foto en eventuele aanvullende informatie blijven mogelijk nog jarenlang op het web zichtbaar, ook na afloop van de vermissing. Dat is voor betrokkenen, in het bijzonder minderjarigen, schadelijk. De politie is dan ook terughoudend met het online publiceren van vermissingsberichten en weegt de voor- en nadelen van een online publicatie zorgvuldig af. Ook is altijd toestemming nodig van de ouders van een minderjarige of een naaste van een vermiste volwassene.

Naast de impact van online publicatie kunnen ook andere factoren de politie doen besluiten om te wachten met online delen. De politie heeft bijvoorbeeld nog voldoende aanknopingspunten om eerst achter de schermen verder te gaan met het onderzoek. In een aantal gevallen is het beter om (nog) geen ruchtbaarheid te geven aan de vermissing in het belang van het onderzoek.

Meer informatie over wat de politie doet bij een vermissing is te vinden op Wat doet de politie bij een vermissing.