Paragnosten bij vermissingen

Paragnosten bij vermissingen

Hoe staat ZoekJeMee tegenover paragnosten?

Met grote regelmaat komt ZoekJeMee in aanraking met paragnosten die hun diensten aanbieden bij lopende vermissingen. Soms zelfs zonder enige aanleiding, op een openbare plek als Twitter of Facebook, geven ze aan wat ze voelen bij een vermist persoon. Een aantal geeft hierbij zelfs een locatie aan waar de vermiste gevonden kan worden, of wordt er uitgelegd wat reden van vermissing is.

In andere gevallen schakelen achterblijvers zelf paragnosten in. De vraag is in hoeverre paragnosten een positieve inbreng in een zaak kunnen hebben, die leidt tot de terugkeer of vindplaats van een vermiste. Oftewel, hoe staat ZoekJeMee tegenover paragnosten bij vermissingen?

Op zoek naar antwoorden

In tijden van onzekerheid wil iedereen wel eens een kijkje in de toekomst hebben. Dat is dan ook de reden dat veel mensen bij paragnosten te rade gaan. Het is een manier om te proberen duidelijkheid te krijgen. Natuurlijk zijn ook bij ons verhalen bekend waarbij een paragnost (of heldervoelende) het vrijwel bij het rechte eind had. De vraag is of dit ook onderbouwd kan worden. Want zeker bij vermissingen is het inschakelen van een paragnost een vergaande stap. Je wilt natuurlijk het antwoord krijgen op waar een vermiste zich bevindt. Maar in hoeverre hebben paragnosten het dan ook bij het rechte eind?

De statistieken

We hebben de cijfers er eens op nageslagen. Bij de politie is één vermissingszaak bekend waarbij een paragnost de politie naar de juiste plek verwees. Dat is natuurlijk een mooi resultaat. Maar tegelijkertijd betekent het dat in de vele duizenden gevallen waarbij een paragnost is ingeschakeld, het medium geen toegevoegde waarde had in het lokaliseren van de vermiste. Terwijl dat natuurlijk wel de aanleiding is om een paragnost in te schakelen. De statistische kans dat een paragnost de achterblijvers echt verder kan helpen, blijkt dus één op vele duizenden.

Vermiste broertjes

In de zaak van Ruben en Julian in 2013 doet het verhaal de ronde dat een bekende hoog aangeschreven paragnost in het bos bij Zeist is geweest waar de vader van de twee broertjes gevonden was. Deze paragnost heeft toen gezegd dat hij water zag, en beton. Later zijn de twee broertjes in een duiker bij een weiland in Cothen gevonden. De paragnost had deze twee ‘feiten’ dus juist. Heeft deze informatie dan tot het vinden van de lichamen van de broertjes geleid, of dit proces versneld? Dat is wellicht een belangrijke vraag die we ons moeten stellen bij het beoordelen van het nut van de informatie. En dan moeten we concluderen dat het géén waarde heeft gehad. Het is onmogelijk om de gegeven informatie (water en beton) te herleiden naar een mogelijke vindplaats.

Vermiste volwassene

Nog niet heel lang geleden kwamen we in aanraking met achterblijvers die erg ver doorschoten in het raadplegen van paragnosten. In het wanhopig zoeken naar hun geliefde namen zij contact op met vele tientallen paragnosten. Hier zaten ook goed aangeschreven paragnosten tussen, die werden aangeraden naar aanleiding van ervaringen van anderen. Nadat de vermiste overleden was gevonden, heeft ook geen enkele van deze paragnosten de vindplaats van de vermiste kunnen duiden.
Iedere paragnost kwam met een andere theorie. De vermiste zou rust zoeken, zelfmoord hebben gepleegd, op vakantie zijn gegaan, op zoek zijn naar zijn ware seksuele geaardheid of een relatie met een andere vrouw zijn aangegaan. Achteraf is gemakkelijk te stellen dat een aantal van hen het bij het rechte eind had voor wat betreft de reden van vermissing. Dat is bij de hoeveelheid aan diversiteit van de door de betrokken paragnosten opgegeven redenen ook niet verwonderlijk. Er is er altijd wel één die goed gokt, zo krijg je het gevoel. Maar de belangrijkste vraag is in een dergelijke zaak toch: heeft de gegeven informatie geholpen bij het terugvinden van de vermiste? Het antwoord hierop is negatief.

Conclusie

Achterblijvers die een paragnost inschakelen willen duidelijkheid. Ze willen het vinden van hun geliefde versnellen en stellen hun hoop op ‘de andere wereld’. Dit gebeurt vaak vanuit wanhoop, de bekende laatste strohalm. Omdat resultaten uitblijven, adviseren we nooit actief om met paragnosten in zee te gaan. Het enige dat deze achterblijvers helpt, is het vinden van hun geliefde. De rest kan ballast zijn, en maakt het proces alleen maar zwaarder. Om die reden hebben we geleerd vooral te kijken naar feiten rond een vermissing. Feiten kunnen bewezen worden en je dichter bij de oplossing brengen. De rest maakt de hooiberg alleen maar groter en de speld wellicht kleiner.

Daarnaast speelt de emotie bij de achterblijvers een grote rol. Want wat doet het in psychologisch opzicht met je als je steeds weer een andere theorie hoort? In de bovengenoemde casus was de vermiste de ene dag overleden, de andere dag springlevend. Dat maakt van de mensen die de wanhoop al nabij zijn, tot levende jojo’s. En dat maakt hen geestelijk alleen maar zwakker, terwijl ze alle energie die ze in zich hebben nodig hebben om de wanhoop de baas te blijven.