Volwassene vermist

Wanneer wordt een volwassene als vermist beschouwd?

In principe heeft elke volwassene het recht om vermist te zijn. Dat wil zeggen dat een volwassene zich niet hoeft te verantwoorden naar zijn of haar omgeving als men een tijd van de radar wil.

Er zijn echter wel omstandigheden die ervoor kunnen zorgen dat iemand toch als vermist wordt gesignaleerd door de politie. Een paar voorbeelden:

1. De persoon heeft de woning in verwarde of depressieve toestand verlaten. Je kunt je dus afvragen in hoeverre hier sprake is van vrijwillige verdwijning, of dat de persoon mogelijk een gevaar is voor zichzelf of voor anderen in een gemoedstoestand die uit balans is.
2. De persoon is op zich in normale omstandigheden van huis gegaan maar zou onder normale omstandigheden al lang weer terug zijn gekomen. Iemand komt normaliter na een uurtje terug van boodschappen doen, of heeft gezegd rond een bepaalde tijd weer terug te zijn, of vergelijkbaar. Er kan onderweg iets zijn voorgevallen zoals een ongeval, of medische oorzaken, waardoor het voor betrokkene onmogelijk is geworden om zelfstandig terug te keren of contact op te nemen
3. Iemand is vertrokken zonder dat een huisgenoot of familielid het heeft gezien of gemerkt. Dus de omstandigheden zijn onbekend. In dat geval zijn familie en politie afhankelijk van de omstandigheden en het gemoed voorafgaand aan de verdwijning. Er kunnen uitlatingen zijn gedaan tegen anderen die zorgelijk zijn, of er is een briefje achtergelaten, of iemand heeft al langere tijd last van somberheid.
4. Gebruik van medicijnen. Iemand kan zonder medicijnen van huis zijn gegaan, maar wel afhankelijk zijn van die medicijnen. Er kunnen nadelige effecten optreden bij het niet (tijdig) innemen van de medicijnen.
5. Verder zien we regelmatig dat ouderen van huis gaan, maar niet meer terug kunnen keren omdat ze hun oriëntatie kwijt zijn. Dergelijke omstandigheden komen nogal eens voor bij mensen die lijden aan dementie.

Urgentie van de vermissing

Het is niet per definitie zo dat een vermissing van een volwassene urgent is. Maar het ligt wel voor de hand dat een situatie waarin iemand (mogelijk) niet zelfredzaam is, en mogelijk zelfs kwetsbaarder in verband met gezondheidsklachten, zo snel mogelijk moet worden teruggevonden. Een beoordeling van de urgentie van een vermissing is maatwerk: alle omstandigheden worden door de politie uitgevraagd bij degene die de vermissing meldt. Zowel de huidige situatie als omstandigheden uit het verleden komen aan de orde, gedrag van de afgelopen periode, gedrag dat in een normale situatie zou zijn verwacht, medische omstandigheden, medicijngebruik, omstandigheden rondom de verdwijning, of iemand met geld/ID/pinpas/mobiele telefoon is vertrokken of niet, et cetera.

Over de afloop van een vermissing is vaak niets te zeggen. We hebben zelf regelmatig het idee gehad dat de afloop er niet hoopvol uitzag en dat de vermiste toch in goede gezondheid werd gevonden, en  vice versa.

Vrijwillige verdwijning

Tot slot: als een volwassene er zelf voor kiest om een tijdje weg te zijn dan is dat op zich mogelijk. Wel is het aan te raden om in zo’n geval een briefje achter te laten en/of de politie ervan in kennis te stellen dat alles in orde is en dat je niet wilt dat je als vermist gesignaleerd wordt/blijft. Als je het niet vooraf hebt laten weten dan zal de politie verlangen dat je eerst van je laat horen (in eigen persoon) voor je vermissing vervalt.