Moeder vermiste Jeroen de Wit:

Ik klamp me vast aan elk strohalmpje dat me hoop geeft

Bijna dagelijks was er telefonisch contact. Ook op zondag 18 februari 2018 belde de toen nog 30-jarige Jeroen de Wit uit Leimuiden met zijn moeder in Noordwijk. Het was hun laatste contact. Een paar dagen later bleek dat Jeroen nog diezelfde dag in zijn zwarte Suzuki Alto met kenteken 76-LF-KP is vertrokken. Sindsdien ontbreekt elk spoor.

Door Gert de Kievit

Het laatste telefoongesprek

Moeder Aag (56) leeft nu al meer dan vier maanden tussen hoop en vrees. Ze denkt terug aan hun laatste telefoongesprek. “Jeroen was heel erg verward. Hij voelde zich in de steek gelaten en had het gevoel dat hij alles aan het verliezen was. Hij heeft die middag ook nog lange tijd met mijn man gesproken. Wij maakten ons zorgen en hebben hem allebei bemoedigend toegesproken. Maar dat dit zou gebeuren hebben wij toen niet zien aankomen”, vertelt ze.
Het was een gamevriendin van Jeroen die uiteindelijk alarm sloeg. Zij probeerde op zondagavond 18 februari Jeroen te bellen, maar kreeg geen gehoor omdat zijn telefoon uit was. Ze is samen met haar man nog bij de woning van Jeroen gaan kijken, maar trof hem niet thuis. Nu hoefde dat op zich niet vreemd te zijn, want Jeroen had nachtdienst bij het distributiecentrum waar hij werkte. Maar toen Jeroen op woensdag 21 februari nog altijd niet op haar telefoontjes reageerde, nam zij contact op met Aag.

“Ik voelde meteen dat het mis was en mijn man en ik zijn direct naar Leimuiden gegaan. Daar hebben we de politie gebeld. Die was snel ter plaatse. In huis vonden we diverse pasjes. Niets wees erop dat hij iets mee had genomen. Later werd in een hoek ook zijn mobiele telefoon kapot gevonden. Omdat hier duidelijk sprake was van een urgente vermissing is ook de recherche direct ingeschakeld”, kijkt Aag terug.

Zoekacties naar vermiste Jeroen de Wit

De politie heeft beelden van camera’s langs snelwegen en N-wegen bekeken om te zien of de auto van Jeroen ergens gesignaleerd was. Dat bleek niet het geval. Aag heeft zelf flyers met foto’s van Jeroen en zijn auto gemaakt en die in de buurt waar Jeroen woont en bij uitvalswegen rondgebracht. Maar ook dit leverde niets op. Er werd een buurtonderzoek gehouden. Dit werd echter in de ogen van Aag niet goed uitgevoerd. De politie gaf dit later tegenover haar toe.

Omdat Jeroen tegenover de gamevriendin bepaalde uitlatingen had gedaan, werd al snel duidelijk dat er vooral in en om water gezocht moest worden. Nu ligt Leimuiden in een uitgestrekt waterrijk gebied en was het dus niet te bepalen waar precies gezocht moest worden. Er werd op een aantal locaties met sonarboten gezocht. Zo ook in de Rijnhaven in Alphen aan den Rijn. Daar werd een auto in het water gesignaleerd en gingen duikers op onderzoek uit. “Ik heb daar tijdens de zoekactie langs de kant gestaan. Ik wist niet wat ik moest hopen. Natuurlijk wil je duidelijkheid, maar hoewel ik weet dat de kans dat hij nog leeft vrijwel nihil is, blijf ik toch hopen dat hij zich op een dag weer meldt. Het past weliswaar niet bij zoals Jeroen is. Hij zal zich niet ergens schuil houden, maar hij mag me verbazen. Heel graag zelfs”, aldus Aag. De auto in de Rijnhaven bleek niet die van Jeroen te zijn. En ook een onlangs gehouden zoektocht op een andere locatie leverde geen spoor van hem op.

Nu vier maanden later

Inmiddels zijn we meer dan vier maanden verder. Aag heeft niet het idee dat de politie veel heeft kunnen doen. “Het gebied is te groot en zonder concrete aanwijzingen kan en mag de politie niet zoeken. Ergens begrijp ik dat wel, maar als moeder wil je meer. Mijn man en ik hebben uitgebreid in bermen langs water gezocht of we bandensporen zagen. Wij hebben natuurlijk ook geen idee waar we moeten zoeken, maar niets doen is geen optie. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik te weinig heb gedaan.”

Begeleiding door de politie was er de afgelopen periode niet of nauwelijks. Aag: “We kregen van de recherche Gouda een familieagent toegewezen. Een ontzettend aardige man, maar hij kon als contactpersoon tussen ons en de recherche niet veel voor ons doen. Op ons verzoek zijn er in Leimuiden wel twee grote borden geplaatst. We hoopten dat er hierdoor tips zouden binnenkomen, maar het bleef helaas stil.”

Hulp verloopt moeizaam

Aag en haar man hebben ervaren dat het moeilijk is om bij een vermissing passende hulp te vinden. “Er was een hulpgroep voor, maar die is onlangs in verband met ziekte gestopt en het contact met Slachtofferhulp verliep stroef. Aanvankelijk werd gezegd dat ik naar Leiden moest komen. Toen ben ik wel even boos geworden. Ik zit hier bovenop de telefoon en lig voortdurend achter de brievenbus voor het geval er een bericht over Jeroen komt. Of moeder maar even wilde komen… Uiteindelijk is er wel een aardige dame van Slachtofferhulp langs geweest, maar zij meldde dat ze geen ervaring had met vermissing. En juist de onzekerheid bij een vermissing maakt de zorgvraag zo anders”, stelt Aag. Zij benadrukt dat er van verschillende kanten wel veel aandacht en hulp is ontvangen. “Daar zijn wij heel dankbaar voor.”

Wat als hij nooit gevonden wordt?

De moeder van Jeroen doet haar uiterste best om haar leven weer op te pakken. Boodschappen doen, op verjaardagsvisite en weer wat creatief knutselen. “Ik moet mezelf ertoe dwingen. Ik kan om het minste of geringste een huilbui krijgen. Dat wil ik niet, maar het gebeurt. Er gaat geen minuut voorbij dat wij niet aan Jeroen denken. Wij missen hem heel erg. Op 29 maart was hij jarig. We hebben het niet kunnen vieren. Ik klamp me vast aan elk strohalmpje dat me de hoop geeft dat hij nog leeft. Terwijl ik eigenlijk weet dat dit ook niet meer zo kan zijn. Wij moeten er niet aan denken dat hij nooit gevonden zal worden. Dat er nooit een eind zal komen aan deze slopende onzekerheid.”

Zolang Jeroen niet is gevonden, blijft het van belang om naar hem (en zijn auto) uit te kijken. Heb je tips? Geef deze dan door op onze website zoekjemee.nl of bel ons via 085-0606225.